مشاوره هم از جمله مشاغلی است که “کنندگان آن” در تقسیم بندی های مختلف صنفی و علمی هستند: مشاور – روانشناس – مددکار اجتماعی – روانکاو – روانپزشک.
می توانیم همه را حول یک مفهوم جمع کنیم: فعالان علوم یاورانه!
گاه دعوایی آغاز می شود که فلان تقسیم بندی علوم یاورانه نمی بایست در امر مشاوره وارد شود، من فکر می کنم که این اعتراض غیر علمی، غیر حرفه ای و غیر قانونی پیش از آنکه ناشی از جهالت گوینده باشد، ناشی از غم نان و زیاده خواهی است، که البته این خودخواهی مخرب صرفاً مشکل حرفه ما نیست و در بسیاری از شغل های موازی وجود دارد.
در واقع تفاوت هایی هم در محتوای حرفه های مشاوره و مددکاری اجتماعی و روانشناس و … با یکدیگر وجود دارد، که این تفاوت ها کم و کیف کار را متفاوت کرده و هر درمانگر و مشاوری از زاویه دید آموزش های خود به امر مشاوره با مراجع می پردازد.
مشاوره مددکار اجتماعی در حوزه های مختلف فردی و گروهی و خانوادگی از بار علمی فراوانی برخوردار است، چرا که مددکاران اجتماعی بر اساس واحدهای دانشگاهی متنوع در حوزه روانشناختی، جامعه شناختی، مردم شناختی و … تسلط علمی در پرداختن به مشکلات خُرد و کلانِ فرد و جامعه دارند.
از طرفی مددکار اجتماعی با توجه به حیطه فعالیت گسترده خود در حوزه‌های مختلف و ریز و درشت از توانمندی فزاینده ای در امر مشاوره برخوردار است.
پس مشاوره یکی از حیطه های جدیِ فعالیت مددکاران اجتماعی است و این باید، امتیازی نیست که داده شود یا سلب گردد. ماهیت کار مددکاری اجتماعی است.
و فراموش نکنیم که ریشه بسیاری از آسیب های اجتماعی، اجتماعی است نه فردی و لذا نمی توان با دید فردگرایانه صِرف سایرِ حرفه های یاورانه به آن پرداخت.
احمد جبارزاده
مددکار اجتماعی
